31 lipca 1944 roku na wiadomość o pojawieniu się czołgów radzieckich w dzielnicy Warszawy - Praga, gen. "Bór"-Komorowski wydał rozkaz rozpoczęcia powstania w dniu następnym,
1 sierpnia, o godzinie 17.00.
Powstanie zakończyło się straszliwą klęską militarną. Warszawa uległa całkowitej zagładzie. Zniszczone zostały bezcenne zabytki i zbiory. Po kapitulacji specjalne oddziały niemieckie przystąpiły na rozkaz Hitlera do akcji burzenia miasta. Pod gruzami domów znalazło śmierć tysiące mieszkańców Warszawy. Dziesiątki tysięcy rozstrzelano. Zginęło w walce lub zaginęło ok. 20 tyś. żołnierzy AK i 3 tysiące kościuszkowców. Fakt, iż straty niemieckie były jeszcze wyższe, nie zmniejszał rozmiarów klęski.
Bohaterstwo i wielka ofiara krwi złożona przez mieszkańców Warszawy, bezkompromisowość Polaków, nie cofających się przed najcięższą ofiarą dla ratowania swej narodowej tożsamości, nie przyniosły spodziewanych efektów politycznych.
Jednakże pamięć heroicznej walki jaką prowadziła Armia Krajowa przez cały okres okupacji, włącznie z Powstaniem Warszawskim, pozostały żywe w pamięci polskiego narodu.

    Jedna z największych bitew w historii średniowiecznej Europy stoczona została na polach pod Grunwaldem dnia 15 lipca 1410 roku.