Dnia 13 kwietnia 1943 roku niemieckie radio i prasa podały wiadomość o odkryciu zbiorowych grobów oficerów polskich, więźniów z obozu w Kozielsku, oskarżając o zbrodnię, NKWD.
Po 17 września 1939 roku do niewoli sowieckiej trafiło ponad 15 tyś. polskich wojskowych, policjantów, kapelanów różnych wyznań, funkcjonariuszy Korpusu Ochrony Pogranicza, Żandarmerii Wojskowej, służb specjalnych i oficerów rezerwy. Zatrzymani trafili do obozów – w Kozielsku, Starobielsku i Ostaszkowie. 5 marca 1940r. Stalin wraz z członkami Biura Politycznego podjął decyzję o wymordowaniu uwięzionych. Egzekucje odbywały się w kwietniu i maju 1940r. Oficerów z Kozielska zabijano strzałem w tył głowy bezpośrednio nad dołem śmierci w Katyniu. Więźniów z pozostałych dwóch obozów przewożono do Charkowa oraz Tweru i tam rozstrzeliwano. Wraz z żołnierzami zamordowano ok. 7 tyś. więźniów cywilnych. Łącznie śmierć poniosło 21 768 obywateli Polski.
Zbrodnia ta, uznawana jest za ludobójstwo, zbrodnię przeciwko ludzkości i zbrodnię wojenną.
Zbrodnia katyńska to tragedia narodowa, która nie może pójść w zapomnienie i wymaga od nas szczególnego upamiętnienia. Uchwałą z 14 listopada 2007 Sejm RP ustanowił przez aklamację dzień 13 kwietnia Dniem Pamięci Ofiar Zbrodni Katyńskiej.